Mała Fatra

Co można fotografować w górach podczas mgły?

Może śnieg?

Fotka z ostatniego wyjazdu na słowacką Małą Fatrę.

W drodze.

W Bieszczadzie czasem można nie zdążyć na obiad.  Nawet radziecka technika czasem zawodzi.  Na ratunek już jedzie popegierowski ursus.

Niespodziewanka

            Jakiś czas temu miałem  okazję  spotkać  (i  pofotografować )  bardzo miłego   człowieka - pana Michała. W trakcie tego spotkania zdarzył mi się "wypadek". Okazało się, że film w aparacie w jakiś sposób przestał się nawijać na szpulkę i wszystkie "pstryknięcia" naświetlały jedną klatkę. Zorientowałem się dopiero gdy licznik  pokazał 40tą  klatkę a ja wciąż mogłem naciągać migawkę. Byłem wściekły. Pomyślałem, że źle założyłem film i nic nie mam na kliszy. Kasetkę z filmem wrzuciłem na dno szuflady. Dopiero po dwóch latach wywołując inną rolkę filmu,  przy okazji  nawinąłem na szpulkę koreksu i  ją. Miałem ją wyrzucić ale coś mnie podkusiło żeby ją wywołać.  Moje zdziwienie było wielkie. Na połowie filmu coś było. 

Extremalne fotografowanie.

Wciąż jest zima i nieprędko nadejdą "idealne" warunki do fotografowania. Przełamując wrodzoną niechęć do wystawiania własnej osoby na śnieg i mróz postanowiłem sprawdzić czy jest szansa na zrobienie przyzwoitej fotki w ten extremalny czas. Zdjęcia wykonałem w Przemyślu. Po sesji spotkałem się z kolegą na stacji benzynowej na pysznej kawie , który na widok aparatu w moich dłoniach w jednoznaczny sposób popukał sie w czoło. Pewnie miał rację ale może jednak warto było?

Lato

Poniżej zdjęcia z okresu letniego.
Już gdzieś, kiedyś widziałem zdjęcie chłopca niosącego dwie butelki. Może nie "oranżady" i nie w Polsce ale ...........

Kraków

Zdjęcia z krótkiego pobytu w Krakowie.
Postanowiłem trzymać się jedynie słusznego kierunku "mało tekstu więcej zdjęć".
Więcej już nie piszę.
.....
..

Bieszczad

No tak.
Przez ponad miesiąc zbytniej aktywności to nie wykazywałem. W celu nadrobienia zaległości dziś mało tekstu i więcej zdjęć. Nie są to Bieszczady z kolorowymi drzewami na jesień ani piękne połoniny z galopującymi Hucułami, ale takie jakie ja je widzę i lubię. Trochę smutne, opuszczone, ciężkie do życia, bardziej Bieszczad niż Bieszczady.